PayBox

PayBox

being two timer

YOU...You, that I can't forget...you distract me all the time...i wanted to erase all of our memories...your identities...your cutie handsome face..your voice...your childish behavior because it's very awful in his part, on my part and even you if time comes...but how can i resist you when those things make me insanely fall on you...do help me! :(

Like a Virgo!

Do not read:

Whoa! I may not always stand out from the crowd in the neatness department or whatever coz of my clumsiness, however, you can be sure that I still know where to instantly find whatever I need, despite from being hidden in a pile somewhere. Hehehe… But that’s true!

But I stand-out in commitment for excellence in everything I do. I am person who once committed to a given task, will complete it to the very best of my ability to last.

I am pretty aware of body and health, and will take a dim view of comments related to the physical of which am are already painfully aware. Like: Nagvivitamins naman ako, mahirap akong tumaba…Asar!

If my life becomes too complicated or it will come to the point that is already fragile, my ego will decrease and then I may become depressed to the point of immobilization at home, but will probably still function perfectly in the workplace. Kinakaya pa rin. Go, Fight, Win!

When it comes to a relationship, am very diligent, hard worker who once imbedded in the friendship or deeper will go the extra mile when needed. Hays…kahit konti lang pera ko kinakasya...

I commit mistakes… even if I know that is wrong somehow ginagawa ko pa rin…Am just a human and to err is a human, right?!

This is me…

Too Much Love Will Kill You By Jovit Baldivino - Official Music Video

i love this song..congrats jovit for the accomplishment..it really reminds me of HIM...too much love will kill me if i will not let you go...sayonara sayo "bac".. hoping that we will not see again, our paths shouldn't be cross again,. i heart you but this is better.. i have my own life now en i dont want to hurt my NOW..your my past and i'm so sorry to have a mark in your life...

Ang Paghanga ko Kay PNoy

“Sisikapin kong maging isang mabuting ehemplo.”

-Pangulo Benigno Simeon Cojuangco Aquino III

Nagkamali ako sa pinili kong kandidato para sa pagkapangulo. Ang buong akala ko’y siya ang susi sa matagal na pagkakadena ng bayang ito, buti na lang at kinulang ng puntos ang kanyang hinahangad na rurok ng tagumpay.

Iilan lamang ang mga taong nakakaantig ng puso’t isipan sa mga diskursong aking nasaksihan. Sa bawat bigkas niya parang ako’y kabilang sa mga alon sa dagat na sumasabay sa paghampas sa pampang, pati ang pagdausdos ng mga buhangin sa kailaliman. Ito’y malaking simbolo ng matatag at malinaw na pagtayo sa rostrum. Nabuhay ang aking dugo sa pagsulat na matagal na hindi dumaloy sa aking mga kamay. Naglakbay ang aking isipan at nagkaroon ulit ng pagnanasang ako’y muling magsulat.

Mula nang igawad sa kanya ang pinakamataas na antas ng responsibilidad sa bayan, sinubaybayan ko na sa telibisyon. Wala man ako sa Quirino Granstand sa mga sandaling iyon, masugid ko namang sinubaybayan ang bawat puntong inihatid ng medya. Libu-libong Pilipino ang dumalo at sumaksi sa isang makasaysayang pangyayari ng bansa. Dama ko ang tension, pagkasabik at paghanga sa mga sandaling iyon. Kasing linaw ng mga sariwang tubig sa balon na makikita mo pa ang puwing sa iyong mga mata ang mga salitang binitiwan ng Pangulo sa kanyang panunumpa. Sa isang ordinaryong taong tulad ko ay naipamalas niya ang mga puntong gusyo niyang iparating. Habang pinapanood at pinakikinggan ang bawat mensaheng kanyang nais iparating ay sumasabay ang aking isip sa pag-aanalisa ng mga bagay-bagay. Magulo man sa umpisa, ito’y aking unti-unting naintindihan kinalaunan. Tama nga siya! Nakuha niya ang aking simpatya ng buong buo. Ako, sampu ng mga taong naniniwala sa kanya ay namulat sa baluktot at madilim na pamumuno. Ang munting isla ay parang isang saranggolang lumilipad ngunit walang patutunguhan na kung naglaon mapapagod din at unti-unting rurupok ang tali at babagsak ng tuluyan. Sa haba ng panahong pinasan ni Juan ang epidemyang dulot ng mga tiwaling bantay, ito na ang tamang panahon upang tayo’y gumising sa bangungot ng katiwalian.

Nanlumo ako sa ibinunyag ng ating Pangulo sa di kanais-nais na paglustay sa kaban ng bayan. Ang mga dating opisyal ng pamahalaan na iniluklok ng masa sa pwesto ay maituturing na gahaman sa yaman at kapangyarihan. Matagal tayong nabulag sa pagkukunwari at pagkalinlang. Bakit naatim ng mga taong ito na pahirapan ang kanilang kapwa-Pilipino? Wala ba kayong hiya? Sadyang makapal ang inyong mga mukha! Ang pulong ito ay nagmistulang halamanan ng rosas. Kahalihalina, mabango, sariwa at dalisay sa paningin, oh kay gandang bulaklak! Ngunit sa kabila nito, hindi ko pa rin tanggap ang kagandahan ng halaman. Dahil sa kabila ng mga katangian meron ang bulaklak, ang mga dahon nito’y unti-unting nalulustay at naaagnas, kalauna’y tangkay na lamang ang matitira. Kawawang halaman, muli ito’y magsisikap bumangon subalit pag-umusbong ulit ang kanyang mga dahon ganun ulit ang kahihinatnan. Ang pagbagsak ng halaman ay dahil sa mga nagkalat na mga malalaking uod, mga berdeng uod na umaaabot sa isang pulgada o mas malaki pa na sa ulo nito’y may nakausling parang mga sungay. Sila ang dahilan sa pagbagsak at pagkaubos ng mga dahon. Ganito ang nangyayari sa ating bansa, kapares niya ang rosas. Mayaman ang likas-yaman, kahalihalinang tirhan ngunit marami ang mga taong ganid sa yaman at kapangyarihan kung kayat hindi umuunlad. Kasuklam-suklam!

Isa sa tumatak na nabanggit ni PNoy sa kanyang SONA ay ang anomalya sa NFA. Labis-labis pala ang supplay ng bigas mula sa pag-aangkat sa ibang bansa subalit sa tulad naming isang kahid isang tuka hindi namin naramdaman ang tulong mula sa inyo sapagakt sa mga taong un, kulang ang supplay ng bigas dito sa amin. Pinipilahan ang pagbili subalit limitado lamang ang mabibili, kung baga may kuta. Buti pa ang mga daga sa kamalig busog sa bigas kesa kay Juan. Nakakalungkot isipin na ang saku-sakong bigas na para sa bayan ay nabulok lamang sa kamalig ng mga may upuan.

Simula ng ako’y nagkamulat at nagkaroon ng isip, ni minsan ay hindi ako umasa, nagkaroon ng tiwala at kumpyansa sa pamahalaan. Tumatak sa isip ko ang pagkamuhi sa mga opisyal lalo’t sila’y pawang mga nakamaskara at nagtatanghal sa entablado ng kasinungalingan. Awa ang nadarama ko sa bawat Pilipinong pumapalakpak sa mga pagpapasikat at pagmamagaling ng mga taong ito. Hindi ko naman nilalahat ngunit sadyang mas malakas ang impluwensya ng mga may maitim na budhi kesa sa may malinis na mithiin. Ito’y maikukumpara sa sumisingaw na basura sa Payatas. Lantad ang marumi, naaagnas at nabubulok na basura kasabay ang pagsingaw ng nakakalasong hangin pero ito’y ‘di pinapansin at ‘di kinokondena. Takot na maalis sa pwesto at mawalan ng kapangyarihan at yaman, ito ang nasa likod ng pagtikom ng kanilang mga bibig, pagiging bingi at pagtalikod sa katotohanan. Hindi ito mangyayari kung ang nasa taas ay isang magandang ehemplo.

Kailan kaya babangon ang bayang ito sa pagkakadapa? Magagaling ang mga Pilipino, may mga tagong talento, marunong at masipag ngunit karamihan sa kanila’y nasa ibang bansa ‘pagkat wala silang puwang sa bayang ito. Mabuti pa sa ibang bansa pinahahalagahan sila kesa dito na walang mararating. Ang ating mga Nars, skilled workers, mga enhenyero, nasaan sila ngayon? Nasa ibang bansa, nakikipagsapalaran. Doo’y may ginhawa, doo’y may pagbabago sa kanilang buhay at may karera. Hindi mo yan makikita dito. Kagaya ko na lamang nakalima na akong trabaho, puro kontraktwal. Pagkatapos ng limang buwan, tapos na naman. Nawawalan na ako ng pag-asa. Pag-ako’y nagkapamilya, sapat ba ang masasahod ko kong hindi ko makamit ang regular na trabaho? Kagaya na lamang ng pagkakaospital ko, ni hindi ko nagamit ang aking Philhealth pagkat ito’y hindi kasama sa benipisyo sa pagiging kontraktwal. Magalit man ako wala ding patutunguhan. Ngayon, isa ako sa mga milyo-milyong tambay. Ako rin ay may ibubuga, nakatapos ng kolehiyo sa isang unibersidad at mataas ang marka, sa murang eded ay naipasa ang Civil Service Professional Exam. Laking galak ko nung makamit ko ang tagumpay na ito sapagkat malaki daw ang tyansa ko na makapasok sa gobyerno ngunit un pala ay pawang mga sabi-sabi lamang. Pursigido ako sa pag-aaplay. Halos lahat ng ahensya at departamento ay naipasa ko na ang aking resume ngunit hanggang ngayon ni isang tawag ay wala. Nakakalungkot. Nakakapanghinayang.

Bumitaw na ako sa pag-asang mapabilang sa malaking tao na tinatawag nilang “gobyerno”. Kawalan ng kapit at kakilala ang isa sa mga rason kung bakit marami pa rin ang tulad ko na walang puwang at trabaho. Hindi na rin ako umaasa. Ngayon, ang mata ko’y hindi na sa aking bakuran nakamulat ngunit dun sa kabilang bakuran kung saan hindi ko kauri ang aking makakasalamuha.

Hindi ito ang kahihinatnan ng lahat kung ang mga malalaking tao ay ginagampanang mabuti ang kanilang mga tungkulin at nagsisilbi sa bayan ng malinis at buong-dangal. Ang kanyang galamay pati ang mga tagasunod ay mahihiyang gumawa ng mahika kung ang lider ay nasa tama. Tingnan natin ang mga bata, ang ating mga anak. Kung ano ang ugali, gawa, salita at kilos na nakikita niya sa kanyang mga magulang ay kanyang tinutularan. Isang magandang halimbawa ay ang batang si Tikoy. Kami ay may maliit na tersina, sa t’wing umuutang ang kanyang ina kasakasama niya si Tikoy. Hanggang isang araw kumatok si Tikoy sa aming tersina at nang tinanong ko ang kanyang bibilhin, siya’y nagsabi “Ate, pautang po ng tatlong biskwit, babayaran ni nanay bukas.” Ako’y nagulat dahil sa murang edad na apat alam na niyang umutang. Pinautangan ko ang bata. Kinabukasan, napag-alaman ko na lamang na hindi pala binilin ng kanyang ina na umutang, ito’y sariling isip ng bata. Sa murang edad natuto na siyang magsinungaling at umutang. Ganyan ang kahihitnan naming kabataan kung ang mga lider na nakikita namin ay puro baluktot ang landas na tinatahak. Saan patutungo ang bayan kung magpapatuloy ang ganitong siklo? Nasaan ang karangalan ng mga taong nakabarong? Hanggang kailan ang pagkalugmok natin sa ganitong kalagayan?

Sinasabi nila na ang bansa ay nasa bagong kabanata? Ako’y naniniwala. Unti-unting bumabalik ang tiwala at kumpyansa ko sa pamahalaan. Sa akin ito magsisimula. Makikibalita at makikipanayam sa bawat isyu na haharapin ng bayan. Naniniwala ako sa plataporma ni PNoy, nawa’y patnubayan siya ng Poong Maykapal at sana’y makapag-isip-isip ang mga di karapat-dapat sa pwesto at silay magbitiw na. Malinawan sana kayo!

Hindi man siya ang aking ibinoto, nasa kanya na ang tiwala ko at ang pag-asang iahon muli ang bayang kong sinilangan. Kasiyahan nawa siya ng Diyos…agbiag ka PNoy!

Gurlush

Say nio???

How to have a Successful Job Interview

How to have a Successful Job Interview

There are two things any job searcher should know when thinking about job interview.
First, an interview is a business meeting among equals. The company has a job and it needs somebody to fill it.
The second thing to keep in mind is that the job seeker must be prepared for interview questions and must know Answers to the Toughest Questions.

The job interview can make even the most confident individual nervous.
Preparation is the only solution to getting over those pre-interview jitters.

• Take care you understand your own accomplishments. If you were asked to talk about yourself or what you've done, what would you say?

• Learn about the company interviewing you. A lot of companies have a web site with important information. Why do you want to work there? You must answer that question through the interview. In addition, it gives you an opportunity to make a decision if the job is right for you. Does it fit with your career plan?

• Think of some questions you may be asked in the interview and have some well-thought-out answers. With this in mind, be prepared for some curve balls - an interviewer may ask you some astonishing questions.

• Arrive punctual. Don't schedule other activities too close to your interview time. You don't want to be delayed, and you don't want to run out of the interview to your next meeting.

• Following the interview, without delay send a thank-you letter to the interviewer. This is an opportunity to thank them for their time, to tell again them of your qualifications, and to confirm your desire for the position.

Always keep in mind to be yourself and answer all questions truthfully.
You should feel confident that no matter what the result may be, you presented yourself to the best of your abilities. If one job doesn't come through, it most likely wasn't the right one for you and there is one more out there that is!

naruto lovers

Naruto: One of the best Japanese anime in time. I really love this anime. It really entertains me... Watch it. Hope u will like it. Sayonara for now...

showing some love

Just droppin' by to show some love to those who love me....

cats move

HOMETOWN: BAUANG

English:Onion
Iloko: Bawang
-Folks believed that the name of my hometown "Bauang" came from the onion. The dialect term for Onion is Bawang... It was Spaniards who first called the place "BAWANG - Bauang" based from historical hearsays.

Bauang Church
Bauangeños are christians! This is near the Bauang Plaza.




Beaches and Sunset
Bauang Prides! Refreshing...Relaxing...Unwind...






Bauang Bridge
One of the longest bridge in the region.





Fiesta!!!
Baggak...Love bauang...
Starting April to May... Bauangeños celebrated as a way of showing victory for the year.


Ilokana Beauties... napipintas ti taga bauang!!!






Timpuyog ti Bauang...




Map of Bauang... Very accessible!!!
Dumanon kayo apo...

Ang Aking Kadete

Episode 1: Unforgettable Visit

I fall asleep 7:45pm because I attended a kid’s party and I’m so tired that I have to sleep too early. Beauty’s moaning outside awakened me… and then I checked my phone, it’s 12 midnight. It seems that I can’t read those new messages…my sight blurring and I’m still unconscious. New number appeared, 7 missed calls from a new number, time check pass 8…I reject it. I open those messages and 1 of it triggers me. A message from him saying “angat mo phone moh, this is me, “itachi”… That call was the most important call I’ve ever waited for so long. I think I missed his call… I did my best to send him message try to cope with his call and presence that night. After a while, somebody is calling. Uchiha Itachi…

“Hello!”, in an uttered voice… “hello, kumusta ka na? si itachi to, ngayon lang ako nakatawag kc dko alam number mo…binigay lang ni utol kanina, pumunta kc ako dun for a visit and he asked a favor to call you.

“Ha? Okey lang po ako… talaga??? I thought he’d forgotten me already. Kumusta na po si sasuke kun? siguro dami ng nagbago sa kanya…tumangkad na siguro sya.hehehe”, sunud sunod tanung ko, na halos di na niya alam ang unahin niyang sagutin.

“ehmmm, oo naman mas matangkad na sya sa’yo. Hehe…bisitahin mo daw sya ah…entertain ka nya.”

“ahmmm, hiya ata ako, baka ang dami niyang fans dun, eh maOP lang ako… tapos napaisip ako…gusto ko rin syang makita. kelan ba pwede pumasyal dun? tsaka hindi pa po ako nakakapunta dun…

Kunwari ka pa, sakura. Hehehe,anytime pwedeng pumasyal dun.. kanina nga daming civies, lumalabas lang sya sa barracks nung andun na ako.madali lang naman, sakay ka taxi…”

“ah ok sir, punta me bukas…” kunwari dedma, but deep inside and saya-saya ko kahit kuya niya lang kausap ko.

“oh cge, pahinga na rin ako… pagod kc ako sa rally kanina…be sure!” sabay baba ng phone.

That night, di na ako nakatulog… I’m so excited to see sasuke kun, I’m missing him like hell. Kahit sixty-sixty, I will do my best to be there…

Wow, this is PMA. I’m so amazed and fascinated…my cousins really having fun and they started to roam around. Picture dun, picture jan… i-picture ko nga rin self ko remembrance. 1…2…3…shot! Ang ganda naman, ang ganda ng background…hehehe Bagay na bagya ung color ng damit ko, pink!

“San ko kaya pwedeng makita si sasuke kun dito???…sobrang dami ng civies tas halos lahat ng nakauniform, tingin ko magkakamukha na…nakakamangha talaga, lalo na ung uniforms nila. Balang araw ung anak ko, magiging PMAer din, sana…Di ka maboboring talaga. hehehe”, sabi ko sa sarili ko habang pasimpleng naglalakad.

I started to roam around, too. The place is wonderful, the civies were at ease. For a while, a group of cadets were having their formation…I just wondering if one of them is sasuke kun…the show begins and then they were marching going to somewhere else… we followed those in uniforms and they were all going to the filed… Is that borromeo field??? The cadets were having a practice for a big event. I am so fascinated looking them, thinking the sasuke kun is there. That was a great practice because it was my first time to witness a drill. The civies who witnessed, applauded. “Maybe, these are the proud parents and relatives of those in uniforms!” I, myself, feel proud to sasuke… I really want to shout that time just to express my feelings to sasuke kon but I control myself. Nakakainlove pala manood…hehehe. Bigla kong naalala ung sinabi ni sir itachi. “Pag my nililigawan ka tas nanood ng drill, automatic un sasagutin ka.”
Parang napapatotohanan ko na ung sinabi niya sa amin nung my session kami.

Tapos na! nag-aalisan na ung mga civilian na kagaya ko. Ung mga nagpipictaking na lang ung naiwan. Hapon na hindi ko pa rin nakikita si Sasuke. Tumutunog na rin ung kyubi sa tyan ko. Gutom na ako. Di na mainit tong binili kong pang-lunch namin. Tinatawag na rin ako ng mga pinsan ko para magmess.

Sa di kalayuan, may isang cadet na naglalakad. He’s approaching nearer. Oh my gosh, it’s sasuke kun! He looks different and more matured. Kanina ka pa dito, sakura chan? Nakangiting tanung niya sa akin. Ha?! Hindi ok lang ako…kumusta ka na??? you’ve grown a lot. Ang galing niyo kanina, ang tangkad mo na…ang ganda uniform mo! Hehehe. sunod-sunod kong nasabi. Di ko na kasi alam kung ano una kong sasabihin sa dami ng gusto kong sabihin. “Practis pa lang un! Mas maganda pa if 1st Class ung nakita mo. Nagpala, nag- early mess na rin ako kc nakita na kita kanina. Kumain ka na? kain ulit tayo sayang naman yang binili mo, mukhang masarap pa naman.. Hehehe” sabi niya sa akin habang nakangiti. “Ngumingiti rin pala sya akala ko nakalimutan na nyang ngumiti, kc naman halos lahat ata ng nakasalubong ko eh naka-tiger look.”, bulong ko sa sarili.

Papunta na kami canteen ng makita sya ng civies. “Pwedeng papicture?” pinagbgyan naman niya ung hiling nila, tapos sunud-sunod naman na ung nagpapapic… na-OP tuloy ako… lumayo na lang ako ng konti…”Maghanap din kayo ng bf niyong kadete…” sabi ng isa sa mga civies… meaning bf ko xa??? Ha? Ang swerte ko naman!, bulong ko sa sarili… kahit pinag-aagawan xa… ok lang sa akin un, nasabi ko sa sarili… nananaginip ng gising??? Hahahaha. Ang haba ng hair ko day!

Iniwan na nya ung mga civies tas kumain kami. Nagkwentuhan. Kwento… kwento… kwento… Bounded pala ng rules and regulations ang every corner ng PMA. Don’t dare say No to your master, because they much know what is best for the mammal. The reason why upperclass were so strict to lowerclass because they are tangible things but the position is intangible. To maintain the cycle, they must mold and train the new seeds of generation. To have a stable and strong organization, they must be a leader. And to be a good leader, you must be a good follower. Hail to all the Cadets! Parang ayaw ko nang matapos ung mga oras na un. Nag-eenjoy na ako, natututo pa ako. Gusto ko na rin atang maging Kadete. Kaso baka di kaya kc mejo lampa ako. Medical ninjutsu lang alam ko. Di pa kc ako nasanay ni Granny Tsunade. Hehehe. Ang tikas, tindig and boses… hayz… and then may call ulit sila. “Balikan kita maya. Pasyal ka muna ha.Huwag ka munang uuwi. Hintayin mo ako, saglit lang to!

Namasyal muna ako, nag-ikot-ikot…and then I started to unwind… the more I roam around, it increases how proud I am to have a special friend like Sasuke kun as a cadet. It was his dream since I knew him and I’m so happy because he had started already. I strongly believe in his abilities and determination. You should prove to us that your youth is not wasted. Continue to pursue. Be a leader. I, myself pursuing my dream. Because I believe, “what we reap is what we sow”. Time will come, you will reap all those sacrifices you had encountered and you may encounter as you go on to your chosen journey. I had already finished my degree, and I will not end here. So, Sasuke, join me as I say, “bring it on!”, whatever obstacles hinder your way, Conquer it!

Habang binabasa ko ung new issue ng corps mag, nagkakagulo na naman ung mga civies. My kadete na naman pala silang nakita. Nagpapapicture ulit. “Hayz… grabeh pala dito. It’s a pleasure to be a cadet. It really increase self esteem and ego… Parang kilala ko un ah, ngek si sasuke kun… hayzzzzzz....”

“Sakura chan! Lika, meryenda tayo.” Sabi niya sa akin habang lumalapit. Tinginan ung mga civies sa amin…sumunod na lang ako sa kanya… grabeh, over sa haba na ng hair ko!

“ok ka lang ba?”, tanung niya sa akin sabay ngiti ulit.
“Oo naman, isang kadete ba naman ang kasama ko!”, sagot to sa kanya tapos ngumiti sya.
Kung pwede lang sanang bihisan ko sya ng damit civilian para hindi sya mahalata at wala ng laging sumusolpot na mga civies eh… hayz…

Ipinasyal niya ako kung san-saan. Naging tour guide ko sya that time. Halos ayaw ko ng umuwi that time kaso nag-ring naman na ung signal. It’s time to depart! Nagpaalam na kami sa isa’t isa. I’ll miss you, sakura chan! Sabay bigay ng simple gift… I’m happy to death, feels like hell…snappy ako that time, kinuha ko agad gift nya although nahihiya ako kc baka my mga civies na naman eh maagaw pa moment ko. Nagpaalam na rin ako sa kanya. Binigay ko nalang ung kunai na bigay ni Naruto kun sa akin pati ung simpleng midkit na ginawa ni Granny Tsunade. Hope so na nag-enjoy din sya na kasama ako. Kahit bitin ung oras. I can feel in his moves and aura…his chakara is the same as his chakara when were together as civies.

Hope to be with you again, spending more time with each other. I’ll wait you sasuke kun…til we meet again…sayonara!